Ahmad Dhani Efendi Bin Muhamad Ismail

17 Oktober 2012/ Rabu

Dah pun terima surat dr doktor Klinik Kesihatan Dungun. Esok dah kene admit kt HSNZ. Bukan sebab dh terlebih due, tp sbb urine ada darah. So malam ni la kalau nk melantak apa2 pun. Huhuhuu. Tengahhari tu jugak g beli ikan patin n barang2 nak buat spagetti. Balik rumah trus masak 'ikan patin masak lemak tempoyak'. Dan malamnya spagetti ala Ayuzawahie.. Heheheee.. Cukup puas hati.. :)
Suami dah alarmkan jam hp nya.. 5.30am.. Double checking barang2 yg nak dibawak esok.. Klik ! (off lampu) dan tido.. 'Anak mama nanti baik2 keluar yer sayang'...

18 Oktober 2012/ Khamis

Bertolak dari rumah mak kul 6.30am. Singgah rumah mertua jap. Dan terus bertolak slow2. Kalau ikutkan pada surat kene lapor diri 8.00am. Tp sampai sana dalam 7.45am. Sempat lagila breakfast dgn suami kejap.
Dah siap breakfast slow2 plak ke HSNZ.. TUHAN jer yg tau perasaan masa tue camne. Takut pun ada, berdebar2 pun ada, xsabar2 pun ada jugak. Huhuhuuu.. Camni agaknya perasaan mak masa nak lahirkan saya dulu.. ( tolonglah.. dah rasa nk menitis air mata.. )
Sampai HSNZ.. Lapor diri.. Check jalan, still ZEERO.. 1st time rasa camne rasanya 'jalan di zruppppp'.. :'(
Suami plak g register ward, 2nd class penuh plak.. Terpaksalah masuk ward biasa dulu.

Tengahhari..
Tunggu turn untuk dimasukkan ubat.. Dipaksa bersalin.. Sbb doktor nak saya bersalin 19 Oktober jugak. Dia bimbangkan keselamatan baby.
Ok 1st dah selamat dimasukkan ubat. Jalan baru 1cm..Meleleh jugakla airmata. Tp xpe, segalanya demi Ahmad Dhani Efendi.
Petang tue jugak mak bak and adik2 datang melawat. Sebab anytime jer diorang akan terima cucu dan anak sedara. Suami plak, sewa hotel hanya utk balik mandi dan solat. Tp dah jd gelandangan kt HSNZ jgk.

Tengahmalam..
Sedang duk borak2 ngan partner sebelah bed, tibe2 perut dah memulas2. Still lg bertahan walaupun peluh dingin dah mencurah2 keluar. Lg yg buat stress, saya jd pembunuh nyamuk tegar malam tu. Cadar dah penuh ngn darah saya yg nyamuk sedut. Dh mula keluar masuk tandas dgn sgt kerap. Sampai berjalan pun cam motor bertayar 'eloi'.. Sms kt suami cakap sakit sgt, xtahan.. Suami suruh btau nurse sbb dia xdpt masuk jenguk. Tp cam biasa la, ward kelas biasa punya nurse.. Layan xlayan jer.. Btau dh kuar darah pun, dia cakap 'pakaila pad'.. Sambil duk main i-pad.. Sedangkan doktor btau, suruh btau nurse kalau dah kuar darah.. Hurmmmm...

19 Oktober 2012/ Jumaat

Beratur lagi sekali untuk check jalan..
Kekal 1cm jugak.
Doktor mtk izin utk masukkan lg sekali ubat. Saya just angguk kepala jer. Ok dah masukkan ubat kali kedua. Doktor suruh rest. Jgn byk bergerak kalau x nti ubat terkeluar. Kalau sakit sgt2 n xtahan, btau doktor utk disuntik ubat tahan sakit. ( tp kene tgk gerak jantung baby camne dulu.)
Suami masuk hantar makanan jap, lepas tu kene keluar. Saya dh xlalu nk makan.
Lps 1jam, saya dah mula rasa sakit di bahagian pinggang rasa macam 'kain basah diperah2'. Call suami, dia xdpt masuk jgk sbb masa tu baru kul 8am lbh2 gitu. Call mak plak sbb dh xtahan sgt2. Mak terus dtg hospital time tu jugak. Main redah jer ngn pengawal. Maklumlah cucu sulung kan..
Mak xputus2 usap belakang saya.. Tangan kiri usap belakang saya, tangan kanan tolong usap partner sebelah bed saya. Kebetulan dia pun sama2 sakit ngn saya. Tp masa tu mak dia xsampai lg.

Mtk mak btau doktor yg saya dh xtahan sakit sgt2. Tp 2-3kali jgk la di btau, barula diorg amik tindakan. Dh check jantung baby, nurse cakap jantung baby kuat. Boleh disuntik ubat tahan sakit. Mak tolak saya ngn kerusi roda. ( Ya Allah, nak nangis rasanya bila kenangkan balik keadaan saya ngn mak masa tu. Xdpt bayangkan kalau mak dh takde.) Masuk bilik yg di check jalan. Darah membuak2 keluar. Doktor terus suntik ubat tu. Check jalan baru 3cm.

Mak tolak balik ke bed. Dapatlah bertahan sikit. Dalam sejam lebih kurang, doktor nak check jalan lg sekali. Mak tolak plak lg sekali ke bilik check up tu. Lg sekali di seluk jalan. Ermmm baru 4cm..
Sorok2 mak suapkan ubat 'selusuh' yang bidan bekalkan. Kata bidan tu, bila jalan dah terbuka 3-4cm baru telan. Lepas tu naik ke bed balik. Suami dan bak dah boleh masuk tgk keadaan saya. Itu pun puas 'auta' ngn pengawal kot. Saya dah mula rasa cam nak 'berak'.. Rasa cam betol2 dah baby nk kuar. Sampaikan nk naik ke bed dr kerusi roda pun xdaya dh.Bila angkat jer punggung dr kerusi, rasa cam kepala baby dh tersembul. Mak xputus2 suruh mengucap. Suruh tarik nafas dalam2. Jgn meneran lg. Bimbang nanti xde tenaga nk meneran kt labour room.

Xlama lepas tu, mungkin dalam 1jam lbh.. Dalam duk mengantuk dan terlelap2, poppp ! Rasa cam hangat dan basah jer kt bed.. Rupanya ketuban dah pecah.. Lg sekali saya tanggung sakit yg amat sangat.. Kalau ikutkan nk jer doktor belah terus keluar baby.. Tp nk wat camne.. TUHAN nk jugak bg jalan utk saya rasa nikmatnya sakit bersalin..

Suami panggil doktor. Btau yg saya dah pecah ketuban. Tup tup doktor datang check partner kt sebelah saya ni. Check jalan dia, dah 7cm.. Terus tolak dia ke LR. Yang suami ni tpinga2 bila doktor xdtg check kt saya. Lg sekali suami g panggil. Sister pun dtgla, letak saya ats bed tolak tu, terus tolak ke bilik check up. Check jalan dh 8cm.. Apalagi, terus ditolak kt LR. Masa tu dh xnampak sape2 dh. Walaupun masa tu waktu melawat. Rmai orang.Yg sempat saya nampak hanya suami berbaju belang cium dahi saya ( xkan nk btau yg lain2 yg suami buat kot. Malu la kt org huhuhuu...) dan Angah Eja yg pakai baju Giordano hijau cakap 'Along kene kuat'.

Saya ditolak masuk ke LR 1.27pm..
Masuk je ke dalam, terus ditukar baju.. Diarahkan mengiring. Segala ayat dan doa yg ada dalam kepala saya baca kuat2. Korang bayangkan camne keadaanya bila membaca dalam keadaan sakit. Membaca dan mengaduh..Dah la ngn keadaan dlm LR tu bising ngn suara2 ibu2 lain mnjerit kesakitan lg. Ngn doktor n sister tengking diorg jangan jerit2. Adoyyy... Xdpt nk bygkan keadaan masa tu.
Dalam duk mengiring dan berkumat kamit membaca menahan sakit, saya raba2 la kt bawah.. Seriously.. Dah rasa kepala n rambut baby.. Menjerit kt nurse btau baby dh nk kuar.. Doktor amik tgn saya dan sapu darah kt tangan sy yg sentuh kepala baby tu kt baju saya, terus doktor suruh menelentang. Tgh sakit2 baby dh nk kuar tu plak, nurse dtg tunjuk kt saya IC suami saya semata2 nk sahkan yg betol ker itu suami saya. Sy dah angguk. Lps tu dia sahkan lg ngn tunjuk suami sy yg duk kt pintu LR. Dgn xsengaja saya menjerit 'YA !!'... Terus dia benarkan suami masuk..
Dengan 2kali teran, selamat lah AHMAD DHANI EFENDI keluar 1.57pm ( betol2 lepas orang solat jumaat )ngan penuh lemak2 ikan patin n spagetti yg last saya makan ari tu.. Huhuhuu... Alhamdulillah.. Dhani xmenjerit masa keluar. Just bunyi ERKKKK skali je, terus doktor letak ats dada saya dan mtk saya jerit kuat2 samada baby saya boy or girl. Suami angkat baby 'azan dan iqamatkan'.. Xsedar masa tu air mata mengalir.. Rasa cam mimpi jer, saya dh pun jd mak.. :)

Alhamdulillah..
Lepas macam2 dugaan saya lalui sepanjang 9bulan lbh saya kandungkan AHMAD DHANI EFENDI MUHAMAD ISMAIL, ngn keluar masuk ward, bleeding tiap2 bulan, urine ada darah, kaki bengkak sejak Dhani umur 4bulan dlm perut lg, ALHAMDULILLAH sekarang ALLAH kurniakan saya zuriat yg sangat xmeragam, xbyk karenah, nangis pun time lambat susu jer, jalan tengah panas pun xde hal walaupun muka dh merah padam, tido pun mane2 jer boleh tido.. Dhani budak baik.. Mama, Abah, Aki, Wan, Angah, Ami dan Achu harap sampai bila2 pun Dhani tetap camni.. Kami sayanggggg Dhani...